Αντικείμενο του μαθήματος είναι η διερεύνηση της εκλογικής συμπεριφοράς και των κοινωνικών, ιστορικών και πολιτισμικών παραμέτρων που την προσδιορίζουν.
Το μάθημα αφορά στη θεωρητική και εμπειρική διερεύνηση των «Εκλογών» και της εκλογικής συμπεριφοράς, εκκινώντας από τα βασικά θεωρητικά υποδείγματα που προτάθηκαν από τη δεκαετία του ’40 έως σήμερα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Το μάθημα αρθρώνεται σε δεκατρείς (13) μεγάλες θεματικές ενότητες και κύκλους παραδόσεων, ως εξής:

1. Η εκλογική γεωγραφία, τα οικολογικά μοντέλα και η σχολή της «ανθρωπογεωγραφίας».
2. Η Σχολή του Κολούμπια και η έναρξη των ποσοτικών δειγματοληπτικών ερευνών.
3. Το υπόδειγμα του Μίσιγκαν και η θεωρία της «κομματικής ταύτισης».
4. Η σχολή της Ορθολογικής Επιλογής. Το «καταναλωτικό μοντέλο» στην εκλογική συμπεριφορά.
5. Κοινωνιολογικό μοντέλο και ορθολογική επιλογή στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Η θεωρία των διαιρετικών τομών.
6. Οι «βαριές μεταβλητές» στην εκλογική συμπεριφορά: Θρήσκευμα και κοινωνική τάξη.
7. Η ταξικότητα της ψήφου (class voting) και οι μέθοδοι μέτρησής της στην εκλογική έρευνα. Δείκτης Alford, Δείκτης Πυκνότητας Ταξικής Ψήφου (Consistency Index).
8. Η έννοια της «κοινωνικής τάξης» στην εκλογική ανάλυση.
9. Η περίπτωση της «οικονομικής ψήφου» (economic voting).
10. Η έννοια της «θεματικής ψήφου».
11. Εκλογική Συμπεριφορά και θεωρία του «πολιτικού κόμματος». Από τα «κοινωνικά μπλοκ» στους «εκλογικούς συνασπισμούς».
12. Οι κλίμακες πολιτικής και ιδεολογικής συμπεριφοράς και οι τοποθετήσεις των κομμάτων σε αυτές.
13. Ο ρόλος της Πολιτικής Επικοινωνίας στη σύγχρονη εκλογική ανάλυση. Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και «ατομικός ψηφοφόρος».

Με την ολοκλήρωση του μαθήματος οι φοιτητές:
α) γνωρίζουν τις βασικές θεωρητικές προσεγγίσεις του κλάδου,
β) μπορούν να εφαρμόσουν τα θεωρητικά υποδείγματα σε εμπειρικές εφαρμογές,
γ) κατανοούν καλύτερα τη θεωρία των πολιτικών κομμάτων και της πολιτικής αντιπροσώπευσης
δ) αναλύουν την εκλογική συμπεριφορά
ε) ερμηνεύουν το περιβάλλον του πολιτικού ανταγωνισμού

Οι φοιτητές υποχρεούνται να εκπονήσουν εργασία η οποία προσμετράται στο 30% του βαθμού προαγωγής του μαθήματος και ακολουθούν γραπτές εξετάσεις που προσμετρώνται στον τελικό βαθμό κατά 70%

Βιβλιογραφία μαθήματος (Εύδοξος)
Βερναρδάκης, Χρ. (2023): Πολιτικά Κόμματα, Εκλογές και Κομματικό Σύστημα – Οι μετασχηματισμοί της πολιτικής αντιπροσώπευσης 1990-2010, Επίμετρο: 2011-2023, Β’Εκδοση, Εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα-Θεσσαλονίκη
Βούλγαρης, Γ. – Νικολακόπουλος Η. (επιμ.) (2014): 2012 – Ο διπλός Εκλογικός σεισμός, εκδ. Θεμέλιο, Αθήνα
Mayer, N. κ.ά. (2005): Εκλογική Συμπεριφορά, Ιστορικές διαδρομές και μοντέλα ανάλυσης, εκδ. Σαββάλας, Αθήνα.

Επιπρόσθετη βιβλιογραφία για μελέτη
Alford, R.R. (1962). “A Suggested Index of the Association of Social Class and Voting”. Στο Public Opinion Quarterly, 26, 417-425.
lford, R.R. (1967). “Class voting in the Anglo-American political systems”. Στο Lipset S.M. – Rokkan S. (eds) Party System and voters alignments, New York: Free Press, 67-93.
Blais, A. – Gidengil, El. – Nadeau, R. – Nevitte, N. (2001). «Measuring party identification: Britain, Canada and the United States». Στο Political Behavior, 1, volume 23, 5-21.

Budge, I., Crewe, I. και Farlie, D. (επιμ.) (1976). Party Identification and Beyond. New York: John Wiley.
Butler, D. και Stokes, D. (1974). Political Change in Britain, London: MacMillan.
Campbell, A., Converse, P. E., Miller, W. E., και Stokes, D. (1960). The American Voter. New York: Wiley.
Campbell, A., Gurin, G., και Miller, W. E. (1954). The Voter Decides. Evanston: Row Peterson.
Converse, P. E., και Pierce, R. (1985). ‘Measuring Partisanship’. Political Methodology 11.
Fiorina, M., P. (1981). Retrospective Voting in American National Elections. New Haven, Conn.: Yale University Press.
Franklin, M. N. (1985). The Decline of Class Voting in Britain. Oxford: Clarendon Press.
Grunberg, G. & Schweisguth, E. (1990). «Libéralisme culturel et libéralisme économique». Στο CEVIPOF, Boy, D. & Mayer, N. (dir.), L’électeur français en questions, Paris: Presses de FNSP.
Grunberg, G. & Schweisguth, E. (1997). «Recompositions idéologiques». Στο Boy, D. & Mayer, N. (dir.), L’électeur a ses raisons, Paris: Presses de FNSP.
Harrop, Μ. και Miller, W. L. (1987). Elections and Voters: A Comparative Introduction. London: MacMillan.
Inglehart, R. (1977). The Silent Revolution. Princeton, N.J.: Princeton University Press.
Inglehart, R. (1990). Culture Shift in Advanced Industrial Society. Princeton, N.J.: Princeton University Press.